Στιχουργοί: Στάθης Νικολαΐδης
Συνθέτες: Στάθης Νικολαΐδης
Ο σεβνταλής ο άνθρωπον ας λέγω σας ντ’ ευτάει Πάντα σ̌ασ̌ιρεμένος έν’, ’κι ’ξέρ’ πού κέσ’ θα πάει Ανάθεμα σε, νε σεβντά, ντίλεον χρώμαν είσαι; Αρ’ ας σ’ εμόν το καρδόπον ερίζωσες και κείσαι Για τ’ εσέν τρέχ’νε τα δάκρυ͜α μ’ και άλλο ’κι τελείνταν Αρ’ εγώ τοπλαεύ’ ατα, έναν λιμνίν γομούνταν Εμέν η σφαίρα ’κι σκοτών’, μαχ̌αίρ’ γεράν ’κι ανοί͜ει με Εμέν σκοτών’ το τρυγόνι μ’ ντο πάω και ’κι ανοί͜ει με Τ’ αρνόπο μ’ όντες κρούει σο νου μ’ και αρχινώ και κλαίω Όθεν στάζ’νε τα δα̤κρόπα μ’ τα χορταρόπα καίγω Εμέν η σφαίρα ’κι σκοτών’, μαχ̌αίρ’ γεράν ’κι ανοί͜ει με Εμέν σκοτών’ το τρυγόνι μ’ ντο πάω και ’κι ανοί͜ει με
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| ανοί͜ει | ανοίγει | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| ατα | αυτά | ||
| γεράν | πληγή, τραύμα | yara | |
| γομούνταν | γεμίζουν, βουρκώνουν, κομπιάζουν | ||
| δα̤κρόπα | (υποκορ.) δάκρυα | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έν’ | είναι | ||
| ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| καρδόπον | καρδούλα | ||
| κείσαι | κείτεσαι, ξαπλώνεις | ||
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρούει | χτυπάει | κρούω | |
| λιμνίν | λίμνη | ||
| μαχ̌αίρ’ | μαχαίρι | ||
| ντίλεον | τί λογής; | ||
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| όντες | όταν | ||
| σ̌ασ̌ιρεμένος | σαστισμένος, που τα έχει χαμένα | şaşırmak | |
| σεβντά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
| σεβνταλής | ερωτοχτυπημένος, ερωτευμένος | sevdalı | |
| στάζ’νε | στάζουνε | ||
| τελείνταν | (αμτβ.) τελειώνουν, εξαντλούνται, μτφ. πεθαίνουν | ||
| τοπλαεύ’ | μαζεύω/ει, συγκεντρώνω/ει | toplamak | |
| τρέχ’νε | τρέχουν | ||
| τρυγόνι | το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| χορταρόπα | χορταράκια |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| ανοί͜ει | ανοίγει | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| ατα | αυτά | ||
| γεράν | πληγή, τραύμα | yara | |
| γομούνταν | γεμίζουν, βουρκώνουν, κομπιάζουν | ||
| δα̤κρόπα | (υποκορ.) δάκρυα | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έν’ | είναι | ||
| ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| καρδόπον | καρδούλα | ||
| κείσαι | κείτεσαι, ξαπλώνεις | ||
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρούει | χτυπάει | κρούω | |
| λιμνίν | λίμνη | ||
| μαχ̌αίρ’ | μαχαίρι | ||
| ντίλεον | τί λογής; | ||
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| όντες | όταν | ||
| σ̌ασ̌ιρεμένος | σαστισμένος, που τα έχει χαμένα | şaşırmak | |
| σεβντά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
| σεβνταλής | ερωτοχτυπημένος, ερωτευμένος | sevdalı | |
| στάζ’νε | στάζουνε | ||
| τελείνταν | (αμτβ.) τελειώνουν, εξαντλούνται, μτφ. πεθαίνουν | ||
| τοπλαεύ’ | μαζεύω/ει, συγκεντρώνω/ει | toplamak | |
| τρέχ’νε | τρέχουν | ||
| τρυγόνι | το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| χορταρόπα | χορταράκια |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 