Αρνί μ’, ρούζω σ’ άψιμον

Αρνί μ’, ρούζω σ’ άψιμον
για τ’ εσόν-α τη σεβντάν
Τη ψ̌ης ι-μ’ το κάψιμον
για τ’ εμέν τρανόν γατάν

Για τ’ εσόν-α τη σεβντάν,
εγώ έχασα τη χρά μ’
’Κι θέλω εγώ παράν,
μόνον μ’ ανοί͜εις με γεράν

Χάνω και στέκω το φως
Πώς θ’ ελέπω ’σένα, πώς;
Έπαρ’ με σ’ εγκαλόπο σ’,
’πουγαλεύτα μαναχός

Για τ’ εσόν-α τη σεβντάν,
εγώ έχασα τη χρά μ’
’Κι θέλω εγώ παράν,
μόνον μ’ ανοί͜εις με γεράν