Φεγγαρολούστ’, μικρόν αρνί μ’

Φεγγαρολούστ’, μικρόν αρνί μ’,
έρ’ται γιοσμάς ο ήλι͜ον
Να φιλεί κερασόχ̌ειλα,
μάγ’λον κόκκινον μήλον

Να ’ίνουμαι γουρπάνι σ’
κι ευρίγουμαι σο γιάνι σ’
Εσύ τισ̌έκ’ και μαξιλάρ’,
εγώ γεργάν’ απάν’ ι-σ’

Με τ’ αγγελογανατόπα σ’
σπιχταγκαλι͜άστ’ εμένα
Κανείς, ούτε κι ο Χάροντας
να παίρ’ με απ’ εσένα

Να ’ίνουμαι γουρπάνι σ’
κι ευρίγουμαι σο γιάνι σ’
Εσύ τισ̌έκ’ και μαξιλάρ’,
εγώ γεργάν’ απάν’ ι-σ’

♫

Μυρωμένον τ’ εγκαλι͜όπο σ’,
ανάσμα σ’ σκουντουλίζει
Ρίζα μ’, εσέν που έχ̌’ σουμά τ’
πάντα καλοκαιρίζει

Εσύ είσαι η άνοιξη μ’
και παρχαροζουμπούλι μ’
Εσέν, πουλί μ’, αν χάνω σε,
θα χάνω και τ’ αχούλι μ’