Ε! μάρσα μαυροφόρα

Χ̌ι͜όρα μ’, ας σο πορπατέμα σ’
πολλά καταλαβαίνω
Εσύ τιδέν ανάγκην ’κ’ έ͜εις,
τσ̌ίζω τον σ’χωρεμένον

Ε! μάρσα μαυροφόρα,
ντό καλατσ̌εύ’ς τη χώραν;
’Κ’ εξέρτς εσύ ντ’ εχάλασεν
η κοινωνία ατώρα;

Χ̌έρα, το φιστανόπο σου
φόρ’ α̤’ κι άλλο μακρύν -ι
Ενέσπαλες τ’ ατέτι͜α μουν,
’χάσες την εντροπήν -ι

Ε! μάρσα μαυροφόρα,
ντό καλατσ̌εύ’ς τη χώραν;
’Κ’ εξέρτς εσύ ντ’ εχάλασεν
η κοινωνία ατώρα;

Χ̌έρα, τερείς τα παιδία σ’
κι αν είσαι σοϊγουλίσσα
Θ’ ευρήκ’ς έναν τρανόν πεκιάρ’
γιατ’ είσαι τσ̌ουμπουσ̌λίσσα

Ε! μάρσα μαυροφόρα,
ντό καλατσ̌εύ’ς τη χώραν;
’Κ’ εξέρτς εσύ ντ’ εχάλασεν
η κοινωνία ατώρα;