«Αχ!» ευτάω για τ’ εσένα

Τα μαλλόπα σ’ πεντάπλεχτα,
απέσ’ σην καρδι͜ά μ’ κείνταν
Αρνί μ’, να καταρούμ’ ατα,
ζευγάρι͜α οφίδι͜α γίν’νταν

«Αχ!» ευτάω για τ’ εσένα,
το «βάχ!» έν’ για τ’ εμένα
Και για τ’ εσέν, πουλόπο μ’,
πονεί -άι- το καρδόπο μ’
Και για τ’ εσέν, πουλόπο μ’,
πονεί το τσ̌ικαρόπο μ’

Πουλόπο μ’, είσαι έμορφον,
ο πρόσωπο σ’ φεγγάρι
’Φιέρωσον το πόι σου
σ’ εμέν το παλληκάρι

«Αχ!» ευτάω για τ’ εσένα,
το «βάχ!» έν’ για τ’ εμένα
Και για τ’ εσέν, πουλόπο μ’,
πονεί -άι- το καρδόπο μ’
Και για τ’ εσέν, πουλόπο μ’,
πονεί το τσ̌ικαρόπο μ’

Εσύ τη Θεού το λουλούδ’
ντ’ έπαθες κι εμαρέθες;
Θεού χαρά σίτ’ έστεκες
άλλο ’κ’ εκαλατσ̌εύτες

«Αχ!» ευτάω για τ’ εσένα,
το «βάχ!» έν’ για τ’ εμένα
Και για τ’ εσέν, πουλόπο μ’,
πονεί -άι- το καρδόπο μ’
Και για τ’ εσέν, πουλόπο μ’,
πονεί το τσ̌ικαρόπο μ’