Στράταν-στράταν από μικρός

Στράταν-στράταν από μικρός,
ας σα πόδας ντ’ εποίκα
Τ’ έναν η πόδα μ’ έν’ χαρά,
τ’ άλλο φαρμάκ’ και πίκρα

Τα δάκρυ͜α μ’ στάζ’νε σο ποτήρ’
και σίτι͜α πίνω, κλαίω
Τα τέρτι͜α μ’ τα παράπονα μ’
καν’νάν ’κ’ έχω να λέω

Αν στέκω, ’κι αναπαούμαι,
αν κείμαι, ’κι κοιμούμαι
Αν τραγωδώ, ’κι χ̌αίρουμαι
αν κλαίγω, ’κι λαρούμαι

Ανάθεμα σας έρημα,
ανάθεμά σας τσ̌όλια
Η ψ̌η μ’ εβαρυκάρδι͜ασεν,
θ’ απιδι͜αβαίνω ασ’ όλια