Στιχουργοί: Χρύσανθος Θεοδωρίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Τσ̌ιτσ̌έκ’ είσαι και μανουσ̌άκ’, [ν’ αηλί εμέν!] γουρπάν’ σην ευωδία σ’! [γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ] Πουλί μ’, νεούμαι εκιτά̤ν, [ν’ αηλί εμέν!] όντες κείμαι σα ψ̌ήα σ’ [γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ] Πουλί μ’, γουρπάν’ σα μύρας ι-σ’, [ν’ αηλί εμέν!] εμέν ζωήν ντο δίν’νε [γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ] Από ’πάν’ ι-μ’ ’κι χάν’ντανε [’κι χάν’ντανε/ν’ αηλί εμέν!] όσον εμέν κι αν πλύν’νε [γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ] Αΐκα λαλαχ̌έματα [ν’ αηλί εμέν!] εύρα σ’ εσέναν μόνον [γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ] Μετ’ εσέν πάντα χ̌αίρουμαι, [ν’ αηλί εμέν!] ανασπάλλω τον πόνον [γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ] Όσο ζούμε ας χ̌αίρουμες, [ν’ αηλί εμέν!] Θεέ μ’, πόνι͜α μη δί’ς μας [γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ] Εμάς μόνον ο θάνατον, [ο θάνατον/ν’ αηλί εμέν!] πουλόπο μ’, θα χωρίζ’ μας [γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αΐκα | τέτοια/ες | ||
| ανασπάλλω | ξεχνώ | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| γουρπάν’ | θυσία | kurban/ḳurbān | |
| δίν’νε | δίνουν | ||
| δί’ς | δίνεις | ||
| εκιτά̤ν | ξανά | ekiden (οθωμ. περιόδου) | |
| εύρα | βρήκα, (ιδιωμ. προστ.) βρες | ||
| θάνατον | θάνατος | ||
| κείμαι | κείτομαι, ξαπλώνω | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαλαχ̌έματα | χάδια, η ανατροφή με χάδια | ||
| μανουσ̌άκ’ | μενεξές/βιολέτα | մանուշակ (manušak)<manafšak | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| μύρας | μυρωδιές | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| νεούμαι | ανανεώνομαι, ξανανιώνω | ||
| όντες | όταν | ||
| ’πάν’ | (απάν’) πάνω | ||
| πλύν’νε | πλένουν | ||
| πόνι͜α | πόνοι | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| τσ̌άνουμ | ψυχή μου, αγαπημένε/η μου | canım<can/cān | |
| τσ̌ιτσ̌έκ’ | λουλούδι | çiçek | |
| χ̌αίρουμαι | χαίρομαι | ||
| χ̌αίρουμες | χαιρόμαστε | ||
| χάν’ντανε | χάνονται, διώχνονται | ||
| χωρίζ’ | χωρίζει, ξεχωρίζει, ξεδιαλέγει | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αΐκα | τέτοια/ες | ||
| ανασπάλλω | ξεχνώ | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| γουρπάν’ | θυσία | kurban/ḳurbān | |
| δίν’νε | δίνουν | ||
| δί’ς | δίνεις | ||
| εκιτά̤ν | ξανά | ekiden (οθωμ. περιόδου) | |
| εύρα | βρήκα, (ιδιωμ. προστ.) βρες | ||
| θάνατον | θάνατος | ||
| κείμαι | κείτομαι, ξαπλώνω | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαλαχ̌έματα | χάδια, η ανατροφή με χάδια | ||
| μανουσ̌άκ’ | μενεξές/βιολέτα | մանուշակ (manušak)<manafšak | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| μύρας | μυρωδιές | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| νεούμαι | ανανεώνομαι, ξανανιώνω | ||
| όντες | όταν | ||
| ’πάν’ | (απάν’) πάνω | ||
| πλύν’νε | πλένουν | ||
| πόνι͜α | πόνοι | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| τσ̌άνουμ | ψυχή μου, αγαπημένε/η μου | canım<can/cān | |
| τσ̌ιτσ̌έκ’ | λουλούδι | çiçek | |
| χ̌αίρουμαι | χαίρομαι | ||
| χ̌αίρουμες | χαιρόμαστε | ||
| χάν’ντανε | χάνονται, διώχνονται | ||
| χωρίζ’ | χωρίζει, ξεχωρίζει, ξεδιαλέγει | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 