Για τ’ ολήμαυρα τ’ ομμάτι͜α σ’

Για τ’ ολήμαυρα τ’ ομμάτι͜α σ’
πάντα ωρίαζα τα στράτας
Να δι͜αβαίντς και να τερώ σε,
μίαν κι άλλο ν’ απαντώ σε

Ας σην πόρτα σ’ έξ’ δι͜αβαίνω,
φοούμαι -ν-, απέσ’ ’κ’ εμπαίνω
Γιάμ’ ελέπ’ με ο κύρ’ -τ- σ’ κι η μάνα σ’,
τ’ αδέλφι͜α σ’ κι η καλομάνα σ’

Όσον πόσον θα παιδεύ’ς με;
Ντ’ εποίκα σε και χατεύ’ς με;
Τέρ’ άλλο μη φαρμακώντς με,
μόνον εσύ θα λαρώντς με

Άλλο ντο πρέπ’ να παθάνω;
Αν ’κι παίρτς με θ’ αποθάνω!
Και θα έ͜εις την αμαρτία μ’
αν ’κ’ ευτάς με συντροφίαν