Ακεί πέρα σ’ ορμάνι͜α κιάν’

Ακεί πέρα σ’ ορμάνι͜α κιάν’
ωρίαζες τ’ αρνία σ’
’Κ’ εχόρταζα ν’ ακού’ ατο,
πουλί μ’, την τραγωδία σ’

Ωρίαζα τα στράτας ι-σ’,
πουλόπο μ’, σ’ ορμανόπα
Έμπρι͜α ’λάλ’νες τα πρόατα
και -ν- απ’ οπίσ’ τ’ αρνόπα

Ακεί πέρα σ’ ορμάνι͜α κιάν’
κελαηδούν τα πουλία
Εντάμαν να έτανε εκειάν’
τ’ εμέτερα τα ψ̌ήα

Αρνί μ’, όντες εβγαίν’ η ψ̌η μ’
ας ’ίνεται πουλόπον
Κελαηδεί και χαρεντερίζ’
και τ’ εσόν το καρδόπον