Έρθεν, πουλί μ’, ο χ̌ειμωγκόν

Έρθεν, πουλί μ’, ο χ̌ειμωγκόν,
φορείς, τσ̌ιλιά͜εις τα κάλλι͜α σ’
Εμένα χουλέν’ μαναχόν
το ζεστόν η εγκάλια σ’

Έρθεν, πουλί μ’, ο χ̌ειμωγκόν,
η μέρα αμὰν τελείται
Χωρίς την εγκάλι͜αν τ’ εσόν
το ψ̌όπο μ’ ’κι χουλείται

Έρθεν, πουλί μ’, ο χ̌ειμωγκόν,
σ̌κεπάεσαι το τσ̌ίτι σ’
Περ’μένω σε κι εσύ ’κ’ εβγαίντς
οξ̌ωκά -ν- ας σ’ οσπίτι σ’

Έρθεν, πουλί μ’, ο χ̌ειμωγκόν,
ση ψ̌η μ’ εμπαίν’ ο κρύον
Μαναχόν το ζευγάρωμαν
έν’ για τ’ εμάς τοι δύο