Μη λες κακίαν

Άκ’σον λαλίαν ας σην ψ̌η μ’,
ποίσον αν θέλτς καλόν-ι
Κι αν θέλτς, πουλόπο μ’, επεκεί
σύρον α’ σο γιαλόν-ι

Μη λες κακίαν για καν’νάν,
’κ’ εξέρτς ντο ξημερών’ -τ- σε
Εβγαίν’ ο ήλι͜ον βασιλεύ’
για τ’ ολουνούς τ’ ανθρώπ’ς έν’

Μη λες κακίαν για καν’νάν
δος γέλος, δος χαράν-ι
Ντο έσυραμ’, ολίγα είν’
τα πολλά εμπροστά είν’

Κακόν ντ’ εποίκεν ση ζωήν
’κ’ εγλύτωσεν καμίαν
Όλα αδά πλερούντανε
πασ̌τάν η αδικία