Γεραλίν σεβντάν

Γεραλίν σεβντάν σο ψ̌όπο μ’
ένοιξα, ένοιξα
Πώς εδέβανε τα χρόνι͜α
’κ’ εγροίκ’σα, ’κ’ εγροίκ’σα

Απλέρωτα μουράτι͜α
επέμ’νανε, επέμ’νανε
Δίκοπα μαύρα μαχ̌αίρι͜α
εγέντανε, εγέντανε

Νύχτα έν’ σκοτία πίσσα
’κι τερώ, ’κι τερώ
Αχ! Να κείμαι και κοιμούμαι
’κ’ επορώ, ’κ’ επορώ

Με τα ώρας αναμένω
να μερών’, να μερών’
Σ’ όρωμα μ’ εσέν ελέπω
και πονώ, και πονώ

Ελάστα όλα τ’ ορμάνι͜α
τ’ έμορφα, τ’ έμορφα
Μέλια είναι τα χ̌ειλόπα σ’
κι έμνοστα, κι έμνοστα

Φυλλοκάρδι͜α σο καρδόπο μ’
’μάραντα, ’μάραντα
Δύο ψ̌όπα χώρι͜α-χώρι͜α
μαναχά, μαναχά

Η καρδία μ’ πονεμένον
βερεμλίν, βερεμλίν
Άμον το θολόν ποτάμι
έν’ η ψ̌η μ’, έν’ η ψ̌η μ’

Είσαι τ’ εμόν η εγάπη
η ζωή μ’, η ζωή μ’
Η σεβντά σ’ κρύον νερόπον
κατενίζ’, κατενίζ’