Στιχουργοί: Ευστάθιος Αμαραντίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Δι͜αβαίν’νε τα μεσάνυχτα, ανατολή χαράζει Έβγα απάν’ σ’ εξώπορτον, ρούζ’ απάν’ ι-μ’ τ’ αγιάζι Βραδύν’ κι εγώ παρακαλώ πότε θα ξημερώνει Να ελέπω τ’ αρνόπο μου όντες πάει σο νερόν -ι Σο πεγάδ’ καικά έστεκεν είπα τ’ «Έλα ας φιλώ σε» Ατό εκλώστεν είπε με «Άλλο μη στέκ’ς, καιρός έν’!» Μικρόν αρνί μ’, εδίψασα, δος με νερόν να πίνω Τ’ άψιμον ντ’ έχω απέσ’ σην ψ̌η μ’ ολίγον να νεβζήνω
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αγιάζι | διαπεραστικός κρύος αέρας και υγρασία | ayaz | |
| απάν’ | πάνω | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| άψιμον | φωτιά | ||
| βραδύν’ | βραδιάζει | ||
| δι͜αβαίν’νε | (για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν | διαβαίνω | |
| δος | δώσε | ||
| έβγα | (προστ.) βγες | ||
| εκλώστεν | γύρισε, επέστρεψε | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| έν’ | είναι | ||
| εξώπορτον | εξώπορτα | ||
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| νεβζήνω | σβήνω | ||
| ολίγον | λίγο | ||
| όντες | όταν | ||
| πεγάδ’ | βρύση | ||
| ρούζ’ | πέφτει, ρίχνει, μτφ. αναλογεί | ||
| στέκ’ς | στέκεσαι | ||
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αγιάζι | διαπεραστικός κρύος αέρας και υγρασία | ayaz | |
| απάν’ | πάνω | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| άψιμον | φωτιά | ||
| βραδύν’ | βραδιάζει | ||
| δι͜αβαίν’νε | (για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν | διαβαίνω | |
| δος | δώσε | ||
| έβγα | (προστ.) βγες | ||
| εκλώστεν | γύρισε, επέστρεψε | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| έν’ | είναι | ||
| εξώπορτον | εξώπορτα | ||
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| νεβζήνω | σβήνω | ||
| ολίγον | λίγο | ||
| όντες | όταν | ||
| πεγάδ’ | βρύση | ||
| ρούζ’ | πέφτει, ρίχνει, μτφ. αναλογεί | ||
| στέκ’ς | στέκεσαι | ||
| ψ̌η | ψυχή |
Από τον υιό του Αμαραντίδη Ευστάθιου, Σάββα (αδελφός του Γ. Αμαραντίδη) μας καταμαρτυρήθηκε πως τα δίστιχα αυτού του τραγούδιου τα σκαρφίστηκε ο πατέρας του σε εφηβική ακόμα ηλικία και όντας ερωτευμένος με μια γειτονοπούλα από το χωριό Ανατολικό Κοζάνης (Εβρενεσλή ή Βρενεζλί) της έκανε καντάδα τα χαράματα γυρνώντας σπίτι του από κάποιο μουχαπέτι.
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 