Βέχω, βέχω, ξεροβέχω

Τ’ έναν το χ̌έρι μ’ μαξιλάρ’
θέκω κι αποκουμπίζω
Τ’ άλλο θέκω σην καρδία μ’
και για τ’ εσέν νουνίζω

Βέχω, βέχω, ξεροβέχω,
κείμαι κα’, τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω
Με τ’ ομματί’ μ’ τα δα̤κρόπα
το μαξιλάρι μ’ βρέχω

Χωρίς εσέν ’κι ’ίνουμαι,
χωρίς εσέν ’κι στέκω
Χωρίς εσέν σο μαξιλάρ’
το κιφάλι μ’ ’κι θέκω

Βέχω, βέχω, ξεροβέχω,
κείμαι κα’, τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω
Με τ’ ομματί’ μ’ τα δα̤κρόπα
το μαξιλάρι μ’ βρέχω

Το καρδόπο μ’ ας ση σεβντάν
τρανόν βρούλαν επέρεν
Αν ’κ’ ινανεύ’ς ατο, πουλί μ’,
σ̌κίσον ατο και τέρεν!

Βέχω, βέχω, ξεροβέχω,
κείμαι κα’, τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω
Με τ’ ομματί’ μ’ τα δα̤κρόπα
το μαξιλάρι μ’ βρέχω