Γιά έλα, γιά θα έρχουμαι

Γιά έλα γιά θα έρχουμαι
γιά το ποτάμ’ θα σ̌κίζω
Γιά το μαντίλι σ’ στείλον με
τα δάκρυ͜α μ’ να σπογγίζω

Τερώ, τερώ, ’κι φαίνεσαι,
πουθέν ’κι φανερούσαι
Άγριον κι ανημέρωτον,
ατσ̌ά ’κι θα ’μερούσαι;

Σα ραχ̌ι͜ά-ραχ̌ι͜ά λάσκουμαι,
σα παρχαρόπα μένω
Καθούμαι απάν’ σο μεσοστράτ’,
τ’ αρνόπο μ’ αναμένω

Σ’ ελάτι͜α αφκά μην κάθεσαι,
στάζ’νε τ’ ελατοκλάδι͜α
Χ̌υμίγ’ κα’ τον κατήφορον
κι έλα έμπα στην εγκάλια μ’

Πετάς, πετάς και πού θα πας;
Πού θα κονεύ’ς αρνόπο μ’;
Πέταξον κι έλα χαμελά
και ρούξον σ’ εγκαλιόπο μ’