Σκοποί αγγείου

Τ’ εμά τ’ αηδόνι͜α όντες λαλούν
τα τέρτι͜α όλια λαρούνταν
Τ’ ουρανού τα πετούμενα
στέκ’νε και αφουκρούνταν

Τα τσ̌ιτσ̌εκόπα πλουμιστά
ντ’ ανθίζ’νε σο μπαχτσ̌όπον
Κεντρών’νε απάν’ σην άνοιξην
και σκουντουλίζ’ ο τόπον

♫

Ποπάδες κοινωνίζ’νε με
[Ν’ αηλί εμέν!]
κι εμέν τραυαγγελίζ’νε
[Έλα -ν- έλα]
Ὰμα τα δάκρυ͜α μ’ καταρράχτ’,
[Ν’ αηλί εμέν!]
σ’ ομμάτι͜α μ’ τσιμπονίζ’νε
[Έλα -ν- έλα]

Όντες έμπρι͜α μ’ ελέπω σε,
[Ν’ αηλί εμέν!]
τρομάζ’νε τα τσ̌ικάρι͜α μ’
[Έλα -ν- έλα]
Το αίμα μ’ στέκ’ παγωμένον
[Ν’ αηλί εμέν!]
απέσ’ και σα ταμάρι͜α μ’
[Έλα -ν- έλα]

Μικρόν περιστερόπο μου,
[Ν’ αηλί εμέν!]
ξαν κόνεψον σο γιάνι μ’
[Έλα -ν- έλα]
Με τα ζεντζ̌ίρι͜α σ’ δέσον με
[Ν’ αηλί εμέν!]
και γρίβωσον απάν’ ι-μ’
[Έλα -ν- έλα]

♫

Αρνί μ’, τ’ ομματόπα σ’ τερώ,
τα τρανά, τα ελαίας
Άλλο τιδέν ’κι κρούει σο νου μ’,
’ίνουμαι ανασπαλτέας

Φιλώ τα χ̌είλι͜α σ’, τα μάγ’λα σ’
και ’ίνεται έναν θάμαν
Σον ουρανόν ευρίγ̆ουμαι
με τοι αγγέλτς εντάμαν

♫

Έλα σα κρύα τα νερά,
πουλί μ’, τα παγωμένα
Με τα δύο τα χ̌ερόπα σ’
κλίστ’ κα’, πότ’σον κι εμένα

Αρ’ έλα μετ’ εμένα,
κανείται ντ’ ενεμένα
Εσέναν ενεμένα,
αρ’ έλα μετ’ εμένα

Έλα, πουλόπο μ’, μετ’ εμέν
σα ψηλά τα ραχ̌ία
Σα μανουσοτσ̌ιτσ̌ι͜ακόπα
και σα νερά τα κρύα

Αρ’ έλα μετ’ εμένα,
κανείται ντ’ ενεμένα
Εσέναν ενεμένα
αρ’ έλα μετ’ εμένα