Η κουτσ̌ή χορεύ’

Έμορφα και τενελία
η κουτσ̌ή χορεύ’
Εμορφία τ’ς περισσόν έν’,
τα ψ̌ήα σοεύ’

Πόντιεσσα έν’ η μάνα τ’ς,
Πόντιος και ο κύρ’ς
Θέλω να πάγω σ’ οσπίτ’ ατ’ς
εγώ μουσαφίρτς

Να κερά̤ουμαι ας σα χ̌έρι͜α τ’ς
σ̌εκερλίν καβέν
και να έκουγα να λέει με
«Αγαπώ εσέν»

Άτσ̌απα, Θεέ μ’, θα παίρω
αΐκον χαράν;
Να λαρούται σην ψ̌η μ’ ντ’ έχω
εγώ τη γεράν