
Στιχουργοί: Γιώργος Αμαραντίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό | Σταύρος Πετρίδης
Πουλί μ’, η εμορφάδα σ’, ατά τ’ εσά τα πλάτι͜α Εμέν επαλάλωσαν ατά τ’ εσά τ’ ομμάτι͜α Εχ̌ι͜ονίγα, εχ̌ι͜ονίγα, αρ’ εγώ -ν- επατουλίγα Ση Σουμελά την Παναϊάν τ’ αρνόπο μ’ ετυλίγα Απόψ’ είδα σ’ όρωμα μ’, πουλί μ’, πως θα παίρω σε Εγνέφ’σα ας σην χαρά μ’ κι οξ̌ουκά -ν- εμέρωσεν Εχ̌ι͜ονίγα, εχ̌ι͜ονίγα, αρ’ εγώ -ν- επατουλίγα Σην Κρώμ’ τον Αε-Θόδωρον τ’ αρνόπο μ’ ετυλίγα Ασ’ όλια τα κορτσόπα τ’ έμορφον εσύ είσαι Απέσ’ σ’ εγκαλιόπο μου, εσύ πότε θα κείσαι; Εχ̌ι͜ονίγα, εχ̌ι͜ονίγα, αρ’ εγώ -ν- επατουλίγα Σον Αε-Σέρ’ απάν’ καικά τ’ αρνόπο μ’ ετυλίγα
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αε-Σέρ’ | αϊ-Σέργιο | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ασ’ | από | ||
| ατά | αυτά | ||
| εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
| εγνέφ’σα | ξύπνησα | ||
| εμέρωσεν | ξημέρωσε | ||
| εμορφάδα | ομορφιά | ||
| έμορφον | όμορφο | ||
| επαλάλωσαν | τρέλαναν | ||
| επατουλίγα | σκεπάστηκα με νιφάδες χιονιού (πατούλια), χιονίστηκα | ||
| εσά | δικά σου/σας | ||
| ετυλίγα | τυλίχθηκα | ||
| εχ̌ι͜ονίγα | χιονίστηκα | ||
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| κείσαι | κείτεσαι, ξαπλώνεις | ||
| κορτσόπα | κοριτσάκια | ||
| όλια | όλα | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| οξ̌ουκά | έξω | ||
| όρωμα | όνειρο | ||
| παίρω | παίρνω | ||
| πλάτι͜α | τα πλάτη, έκταση |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αε-Σέρ’ | αϊ-Σέργιο | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ασ’ | από | ||
| ατά | αυτά | ||
| εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
| εγνέφ’σα | ξύπνησα | ||
| εμέρωσεν | ξημέρωσε | ||
| εμορφάδα | ομορφιά | ||
| έμορφον | όμορφο | ||
| επαλάλωσαν | τρέλαναν | ||
| επατουλίγα | σκεπάστηκα με νιφάδες χιονιού (πατούλια), χιονίστηκα | ||
| εσά | δικά σου/σας | ||
| ετυλίγα | τυλίχθηκα | ||
| εχ̌ι͜ονίγα | χιονίστηκα | ||
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| κείσαι | κείτεσαι, ξαπλώνεις | ||
| κορτσόπα | κοριτσάκια | ||
| όλια | όλα | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| οξ̌ουκά | έξω | ||
| όρωμα | όνειρο | ||
| παίρω | παίρνω | ||
| πλάτι͜α | τα πλάτη, έκταση |

