Στιχουργοί: Αλέξανδρος Παρχαρίδης
Συνθέτες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης
Σ’ ομμάτι͜α σ’ τ’ απερίγραφτα τα εμορφάδας όλια Του Παραδείσ’ τα χρώματα απέσ’ σα δύο βόλια Τα δάκρυ͜α μ’ αν φουρκίζ’νε σε τ’ ομμάτι͜α μ’ θα τσουρώνω κι αν κλαίω, ψ̌η μ’, και χ̌αίρεσαι θάλασσας θα γομώνω Πόσα φοράς για τ’ εσέναν, πουλί μ’, ετραυαγγέλτσα; Πόσα φοράς με τα δάκρυ͜α μ’ τσ’ αγίους πα εκλαίντσα; Τα δάκρυ͜α μ’ αν φουρκίζ’νε σε τ’ ομμάτι͜α μ’ θα τσουρώνω κι αν κλαίω, ψ̌η μ’, και χ̌αίρεσαι θάλασσας θα γομώνω Πέει με λόγια ντου ’κ’ είπες με κι εκράτ’νες ατα απέσ’ ι-σ’ Πουσπουριχτά σ’ ωτί μ’ καικά ν’ ακούω το νεφές ι-σ’ Τα δάκρυ͜α μ’ αν φουρκίζ’νε σε τ’ ομμάτι͜α μ’ θα τσουρώνω κι αν κλαίω, ψ̌η μ’, και χ̌αίρεσαι θάλασσας θα γομώνω Έναν εγκάλιαν ψαλαφώ, πουλί μ’, όντες φοούμαι κι έναν γλυκύν αξ̌άεμαν να ’πορώ και κοιμούμαι Τα δάκρυ͜α μ’ αν φουρκίζ’νε σε τ’ ομμάτι͜α μ’ θα τσουρώνω κι αν κλαίω, ψ̌η μ’, και χ̌αίρεσαι θάλασσας θα γομώνω
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αξ̌άεμαν | χάδι, χάιδεμα | okşama | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| ατα | αυτά | ||
| βόλια | οι ίριδες των ματιών, τα σφαιρικά σε σχήμα | βῶλος~βολβός | |
| γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
| γομώνω | γεμίζω | ||
| εγκάλιαν | (αιτ.) αγκαλιά | ||
| εκλαίντσα | στενοχώρησα, έκανα κπ να κλάψει | ||
| εκράτ’νες | κρατούσες | ||
| εμορφάδας | (ον. πληθ.) ομορφιές ή (γεν. ενικ.) ομορφιάς | ||
| ετραυαγγέλτσα | έκανα τραυάγγελο (τετραυάγγελον), προσευχή με κείμενο περιέχων εδάφια από τα ευαγγέλια των τεσσάρων ευαγγελιστών που διαβαζόταν για ιαματικούς λόγους | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| κοιμούμαι | κοιμάμαι | ||
| νεφές | αναπνοή | nefes | |
| ντου | ότι, που, αυτό/ά που | ||
| όλια | όλα | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| όντες | όταν | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παραδείσ’ | παραδείσου | ||
| πέει | (προστ.) πες | ||
| ’πορώ | (επορώ) μπορώ | ||
| πουσπουριχτά | ψιθυριστά | ||
| τσ’ | (ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός; | ||
| τσουρώνω | στερεύω, στραγγίζω | σειρώ=εκκενώνω, αδειάζω | |
| φοούμαι | φοβάμαι | ||
| φοράς | φορές | ||
| φουρκίζ’νε | πνίγουν | ||
| ψαλαφώ | ζητώ, αιτούμαι | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ωτί | αυτί |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αξ̌άεμαν | χάδι, χάιδεμα | okşama | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| ατα | αυτά | ||
| βόλια | οι ίριδες των ματιών, τα σφαιρικά σε σχήμα | βῶλος~βολβός | |
| γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
| γομώνω | γεμίζω | ||
| εγκάλιαν | (αιτ.) αγκαλιά | ||
| εκλαίντσα | στενοχώρησα, έκανα κπ να κλάψει | ||
| εκράτ’νες | κρατούσες | ||
| εμορφάδας | (ον. πληθ.) ομορφιές ή (γεν. ενικ.) ομορφιάς | ||
| ετραυαγγέλτσα | έκανα τραυάγγελο (τετραυάγγελον), προσευχή με κείμενο περιέχων εδάφια από τα ευαγγέλια των τεσσάρων ευαγγελιστών που διαβαζόταν για ιαματικούς λόγους | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| κοιμούμαι | κοιμάμαι | ||
| νεφές | αναπνοή | nefes | |
| ντου | ότι, που, αυτό/ά που | ||
| όλια | όλα | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| όντες | όταν | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παραδείσ’ | παραδείσου | ||
| πέει | (προστ.) πες | ||
| ’πορώ | (επορώ) μπορώ | ||
| πουσπουριχτά | ψιθυριστά | ||
| τσ’ | (ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός; | ||
| τσουρώνω | στερεύω, στραγγίζω | σειρώ=εκκενώνω, αδειάζω | |
| φοούμαι | φοβάμαι | ||
| φοράς | φορές | ||
| φουρκίζ’νε | πνίγουν | ||
| ψαλαφώ | ζητώ, αιτούμαι | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ωτί | αυτί |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 