Να δι͜αβαίνω πλάν

Εχπάστα να δι͜αβαίνω πλάν,
έγκε με το τσ̌ακέτον
Ετέρεσα ολόερα,
η μάνα τ’ς πουδέν ’κ’ έτον

Εφίλεσα ’τεν δεύτερον,
εθέλ’νεν αλλομίαν
Τ’ ομμάτι͜α τ’ς είχαν άψιμον,
τα χ̌ειλόπα τ’ς φωτίαν

Μόνον ο φέγγον είδε μας,
ατός πα εχπαράεν
Άλλο ’κ’ επόρεσεν να στέκ’,
σα λίβι͜α εταράεν

Επαρακάλ’να τον Θεόν,
ατέ πα μετ’ εμέναν
Άλλο να μη εμέρωνε,
σ’ οσπίτ’ να μη επέγ̆’να

Με τα γλυκά φιλέματα σ’
ας έτον έναν κι άλλο
Η μέραν εβασίλεψεν,
παραλαλώ και πάγω