Ο λύκον τρώει τα πρό’ατα

Ο λύκον τρώει τα πρό’ατα,
αλεπόν τα κοσσάρας
Τ’ εσά τ’ ομμάτι͜α όντες τερούν
τρώγ’νε τα παλληκάρι͜α

Εσύ το πολλά -ν- έμορφον,
εσύ τσ’ αυγής το άστρον
Θα σύρω και σαρεύω σε
απέσ’ σ’ εμόν το κάστρον

Εφίλεσα σε, ερρώστεσα,
για φίλ’ με κι ας λαρούμαι
Για άφ’ς τα ψ̌όπα σ’ ανοιχτά
κι εγώ -ν- ας παλαλούμαι

Τ’ ομμάτι͜α σ’ είν’ ολόμαυρα,
τα χ̌ειλόπα σ’ γλυκέα
Σα κόκκινα σα μάγ’λοπα σ’
χρωστώ έναν δοντέα

Απέσ’ σην ψ̌η μ’ εφώλεψες,
αρνί μ’, εκαλοκάτσες
Και το γλυκύν το φίλεμαν
πουλί μ’/εσύ σ’ εμέν εμάτσες