Τραγωδώ ρωμαίικα

Τραγωδώ Ρωμαίικα,
ο π’ εγροικά, εγροικά
Επέραν τα κορτσόπα,
εφάγαμε τ’ αλυκά

Τ’ αραπάς ι-μ’ το τεκίρ’
πάει, έρ’ται, κυλίεται
Σεβνταλίν παιδίν είμαι,
το καρδόπο μ’ λύεται

Έσυρα το τυφέκι μ’,
εποίκεν «τάκα-τάκα»
’Κ’ είπα σε μη, «ε! κορίτσ’,
έλα κάθκα -ν- αδακά»;

Τ’ αραπάς ι-μ’ το τεκίρ’
πάει, έρ’ται, κυλίεται
Σεβνταλίν παιδίν είμαι,
το καρδόπο μ’ λύεται

Η σεβντά μ’ ’ς ση Μαζερά¹,
σ’ όλιον κάθεν τη σειρά
Δώστε μ’ ατέν ας πάγω,
έσυρα οντ’ έσυρα

Τ’ αραπάς ι-μ’ το τεκίρ’
πάει, έρ’ται, κυλίεται
Σεβνταλίν παιδίν είμαι,
το καρδόπο μ’ λύεται

Έλα ας πάμε, έλα,
σ’ ορμάνι͜α, σα παρχάρι͜α
Ούλοι πάνε εντάμαν,
εμείς ας πάμε χώρι͜α

Τ’ αραπάς ι-μ’ το τεκίρ’
πάει, έρ’ται, κυλίεται
Σεβνταλίν παιδίν είμαι,
το καρδόπο μ’ λύεται