Θεέ μ’, ντ’ εποίκα σε

Θεέ μ’, πέει με, ντ’ εποίκα σε
κι ατόσον βασανί͜εις με;
Και σα καρίπ’κα τα μέρι͜α
γιατί φέρτς και κλαινί͜εις με;

Δεντρόπο μ’, ντ’ εμαρέθανε
κι ερρούζ’νανε τα φύλλα σ’
Θεέ μ’, ακόμαν ’κ’ έρθανε
τη μοθοπώρ’ τα μήνας

Ακόμαν, πουλί μ’, καλοκαίρ’,
ο χ̌ειμωγκόντς σο ψ̌όπο μ’
Θεέ μ’, Εσύ μόνον λαρώντς
τα πόνι͜α σο καρδόπο μ’