Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Αγαπώ είναν κουτσ̌ήν π’ αγαπά την καλατσ̌ήν [όι, όι…ξαν όι] ’Κ’ επορώ να παίρ’ ατεν σ’ οσπίτι μ’ ένα βραδήν Αχ! βαχ! μάτια μου, έφαγες τα νιάτα μου! Για τ’ εσέν, τσούνας κουτάβ’, χάμαι εγώ το παλληκάρ’ Άσπρεσσα -ν- άμον το χ̌ι͜όν’, κόκκινον άμον χρυσόν [όι, όι…ξαν όι] Άγγελος θα ’ίνουμαι, θα παίρω την ψ̌ην τ’ εσόν Αχ! βαχ! κεχριμπάρ’, όντες πας και σον παρχάρ’ Όντες πας και σον παρχάρ’ φέρον μας ένα χαπάρ’ Ο πρόσωπον ατ’ς αλών’, όλτς εμουν θα παλαλών’ [όι, όι…ξαν όι] Πάντα τερεί χαμελά, αφκακέσ’ χαμογελά Αχ! βαχ! κεχριμπάρ’, όντες πας και σον παρχάρ’ Όντες πας και σον παρχάρ’ φέρον μας ένα χαπάρ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αλών’ | αλώνι | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| άσπρεσσα | άσπρη | ||
| ατεν | αυτήν | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| αφκακέσ’ | κάτω πέρα | ||
| βραδήν | βράδυ | ||
| είναν | έναν, μία | ||
| εμουν | μας | ||
| επορώ | μπορώ | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καλατσ̌ήν | ομιλία, συνομιλία, συζήτηση | keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
| κεχριμπάρ’ | απολιθωμένο διαυγές ρετσίνι | kehribar/kahrubā | |
| κουτσ̌ήν | κόρη | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| όλτς | όλους | ||
| όντες | όταν | ||
| οσπίτι | σπίτι | hospitium<hospes | |
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| παίρω | παίρνω | ||
| παλαλών’ | τρελαίνει | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| τερεί | κοιτάει | ||
| τσούνας | σκύλας | κύων→κύαινα | |
| φέρον | (προστ.) φέρε | ||
| χ̌ι͜όν’ | χιόνι | ||
| χάμαι | χάνομαι, μτφ. πεθαίνω | ||
| χαμελά | χαμηλά | ||
| χαπάρ’ | χαμπάρι, είδηση, μαντάτο | haber/ḫaber | |
| ψ̌ην | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αλών’ | αλώνι | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| άσπρεσσα | άσπρη | ||
| ατεν | αυτήν | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| αφκακέσ’ | κάτω πέρα | ||
| βραδήν | βράδυ | ||
| είναν | έναν, μία | ||
| εμουν | μας | ||
| επορώ | μπορώ | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καλατσ̌ήν | ομιλία, συνομιλία, συζήτηση | keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
| κεχριμπάρ’ | απολιθωμένο διαυγές ρετσίνι | kehribar/kahrubā | |
| κουτσ̌ήν | κόρη | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| όλτς | όλους | ||
| όντες | όταν | ||
| οσπίτι | σπίτι | hospitium<hospes | |
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| παίρω | παίρνω | ||
| παλαλών’ | τρελαίνει | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| τερεί | κοιτάει | ||
| τσούνας | σκύλας | κύων→κύαινα | |
| φέρον | (προστ.) φέρε | ||
| χ̌ι͜όν’ | χιόνι | ||
| χάμαι | χάνομαι, μτφ. πεθαίνω | ||
| χαμελά | χαμηλά | ||
| χαπάρ’ | χαμπάρι, είδηση, μαντάτο | haber/ḫaber | |
| ψ̌ην | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 