Ο πρόσωπο σ’ τραντάφυλλον

Ο πρόσωπο σ’ τραντάφυλλον,
[ξαν] αρνόπο μ’, έλα -ν- έλα
Σα μὲσα σ’ να τυλίουμαι,
[ξαν] τέρ’ με, ψ̌ήκα μ’, και γέλα

Τ’ ομμάτι͜α τ’ς είναι έμορφα,
[ξαν] τ’ οφρύδι͜α τ’ς πογιαμάδες
Γουρπάν’ σο πόι σ’ να ’ίν’ντανε
[ξαν] δεκαοχτώ γιοσμάδες

Ατά τ’ ομμάτι͜α τ’ς που ελέπ’,
[ξαν/ξαν και] πώς να μην παλαλούται;
Άψιμον να έν’, καίεται,
[ξαν] κρεμός να έν’, σκοτούται

Ση κεμεντζ̌ές ι-μ’ το κιφάλ’
[ξαν] πουλίν ’κι κοντουρεύω
Τα έμορφα τα κοράσ̌ι͜α,
[ξαν] αρνί μ’, θα καντουρεύω