Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Ίμερα¹ μ’, εροθύμεσα [ν’ αηλί εμέν!] να ελέπω τ’ οσπιτόπα σ’ [Ωφ! ν’ αηλί και βάι, ξαν, εμέν] Να ελέπω τον Καστρόλιθο² σ’ [ν’ αηλί εμέν!] κι όλια τα παρχαρόπα σ’ [Ωφ! ν’ αηλί και βάι, ξαν, εμέν] Εκάθουμ’ σον Καστρόλιθο σ’ [ν’ αηλί εμέν!] κι απαγκέσ’ σα γωνέα σ’ [Ωφ! ν’ αηλί και βάι, ξαν, εμέν] Τα ’μάραντα εσκουντούλιζαν [ν’ αηλί εμέν!] κι ασ’ όλια τα μερέας [Ωφ! ν’ αηλί και βάι, ξαν, εμέν] Να εκάθουμ’ σον Καστρόλιθο σ’ [ν’ αηλί εμέν!] κι από καρσ̌ί ετέρ’να [Ωφ! ν’ αηλί και βάι, ξαν, εμέν] Να έλεπα την Ίμεραν, [την Ίμεραν] τα μουράτι͜α ν’ επαίρ’να [Ωφ! ν’ αηλί και βάι, ξαν, εμέν] Ίμερα, τ’ οσπιτόπα σου [ν’ αηλί εμέν!] σον ήλεν παρλαεύ’νε [Ωφ! ν’ αηλί και βάι, ξαν, εμέν] και τη Σαββέλη³ το τοξάρ’ [άι! το τοξάρ!] τα δώματα αραεύ’νε [Ωφ! ν’ αηλί και βάι, ξαν, εμέν]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| απαγκέσ’ | πάνω εκεί πέρα | ||
| αραεύ’νε | ψάχνουν, αναζητούν, γυρεύουν | aramak | |
| ασ’ | από | ||
| δώματα | οριζόντιες στέγες σπιτιών | ||
| εκάθουμ’ | καθόμουν | ||
| έλεπα | έβλεπα | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| επαίρ’να | έπαιρνα | ||
| εροθύμεσα | νοστάλγησα | ||
| εσκουντούλιζαν | ευωδίαζαν | ||
| ετέρ’να | κοιτούσα | ||
| ήλεν | ήλιος/ήλιο | ||
| καρσ̌ί | απέναντι, αντικρυστά | karşı | |
| ’μάραντα | (επιστ. Helichrysum stoechas) τα αγριολούλουδα ελίχρυσος ο πολύτιμος | ||
| μερέας | μεριές | ||
| μουράτι͜α | επιθυμίες, πόθοι | murat/murād | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| όλια | όλα | ||
| οσπιτόπα | σπιτάκια | hospitium<hospes | |
| παρλαεύ’νε | λάμπουν, λαμποκοπούν | parlamak | |
| παρχαρόπα | ορεινοί τόποι θερινής βοσκής | παρχάρια + -οπα (υποκορ.) | |
| τοξάρ’ | δοξάρι |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| απαγκέσ’ | πάνω εκεί πέρα | ||
| αραεύ’νε | ψάχνουν, αναζητούν, γυρεύουν | aramak | |
| ασ’ | από | ||
| δώματα | οριζόντιες στέγες σπιτιών | ||
| εκάθουμ’ | καθόμουν | ||
| έλεπα | έβλεπα | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| επαίρ’να | έπαιρνα | ||
| εροθύμεσα | νοστάλγησα | ||
| εσκουντούλιζαν | ευωδίαζαν | ||
| ετέρ’να | κοιτούσα | ||
| ήλεν | ήλιος/ήλιο | ||
| καρσ̌ί | απέναντι, αντικρυστά | karşı | |
| ’μάραντα | (επιστ. Helichrysum stoechas) τα αγριολούλουδα ελίχρυσος ο πολύτιμος | ||
| μερέας | μεριές | ||
| μουράτι͜α | επιθυμίες, πόθοι | murat/murād | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| όλια | όλα | ||
| οσπιτόπα | σπιτάκια | hospitium<hospes | |
| παρλαεύ’νε | λάμπουν, λαμποκοπούν | parlamak | |
| παρχαρόπα | ορεινοί τόποι θερινής βοσκής | παρχάρια + -οπα (υποκορ.) | |
| τοξάρ’ | δοξάρι |
¹ Χωριό της επαρχίας Αργυρουπόλεως του Πόντου ² Καστρόλιθος (ο): μεγάλα βράχια που λόγω του μεγάλου ύψους προξενούν εντύπωση φρουρίου ³ Σαββέλης Γιακουστίδης (1880 Ίμερα-1934 Πανόραμα Θεσ/νίκης), ξακουστός λυράρης της εποχής
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 