Μη λες πως είσαι ορφανόν

Μη λες πως είσαι ορφανόν,
ατό έν’ αμαρτία [γιαρ]
Η μάνα, ρίζα μ’, έν’ σην ψ̌η σ’
μικρέσσα Παναΐα [γιαρ]

Η μάνα, ρίζα μ’, ’κι αποθάν’,
ούτε καμίαν χάται [γιαρ]
Ολόερα σ’, πουλί μ’, γυρίζ’
κι εσέναν αφουκράται [γιαρ]

Η μάνα έν’ έναν ταμάρ’
ση ψ̌ην και σην καρδίαν [γιαρ]
Όλια τα πόνα̤ παίρ’ και χάν’
κι αφήν’ την ευλοΐαν [γιαρ]

Τα δάκρα̤ σ’ η μάνα σ’ σπογγίζ’,
να μη ρούζ’νε σο χώμαν [γιαρ]
’Κι θέλ’ ση στράτα σ’ να φυτρών’ν’
παράπονα και πόνα̤ [γιαρ]