.
.
25 χρόνια Ασλανίδης - 30 χρόνια VASIPAP

Όλον τη μέρα πορπατώ

Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Όλον τη μέρα πορπατώ
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
fullscreen
Όλον τη μέρα πορπατώ
και στράταν ’κι τελένω
Όθεν καικά βραδι͜άσκουμαι,
σ’ εσά θά ’ρχουμαι μένω

Αγάπα, κόρη μ’, τον άντρα σ’,
μ’ ευτάς ατονα γέλος
Και μετ’ ατόν ψωμίν θα τρως,
εγώ πα είμαι ξένος

Η τσάμι͜α σ’ κατακέφαλα,
παίρ’ ση νηγήν και καί͜ει σε
Ζελεύ’ ατον του σ̌κύλ’ τον υιόν,
λέω «νασάν που έ͜ει σε»

Άδικα βασανίγουμαι
και -ν- άδικα υποφέρω
Κρού’νε σο νου μ’ τα παλαιά,
πάω να σ̌ασ̌ιρεύω / σ̌ασ̌ουρεύω

Γεια σου, Ασλανίδη, με την κεμεντζ̌έ σ’! Χόπ!
Γεια σου, Θοδωράκη, με τα ταούλια σ’!

Ε! κουρπάν’ ση μάνα σ’, Πάντσο!
Λελεύω το γλυκύν το τοξάρι σ’! Χόπ! Σα ποδαρομύτι͜α!
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
ατονααυτόν
βασανίγουμαιβασανίζομαι
βραδι͜άσκουμαιβραδιάζομαι, νυχτώνομαι, με βρίσκει η νύχτα πριν προλάβω να φτάσω κάπου ή να κάνω κάτι
γέλοςγέλιο, περίγελος
γλυκύνγλυκιά/ό
έ͜ειέχει
εσάδικά σου/σας
ευτάςκάνεις, φτιάχνεις εὐθειάζω
ζελεύ’ζηλεύω/ει
καικάπρος τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
κατακέφαλαπρος τα κάτω
κεμεντζ̌έλύρα kemençe/kemānçe
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κουρπάν’θυσία kurban/ḳurbān
κρού’νεχτυπούν κρούω
κρού’νε σο νου μ’έρχονται στο νου μου/στη σκέψη μου κρούω
λελεύωχαίρομαι
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
νασάνχαρά σε
νηγήνγη
όθενόπου, οπουδήποτε, σε όποιον
παπάλι, επίσης, ακόμα
παίρ’παίρνω/ει
ποδαρομύτι͜αοι μύτες των ποδιών
πορπατώπερπατάω
’ρχουμαι(έρχουμαι) έρχομαι
σ̌ασ̌ιρεύωσαστίζω, τα έχω χαμένα şaşırmak
σ̌ασ̌ουρεύωσαστίζω, τα έχω χαμένα şaşırmak
σ̌κύλ’(γεν.) σκύλου
τελένω(μεταβ.) τελειώνω κτ
τσάμι͜απλεξούδα
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
ατονααυτόν
βασανίγουμαιβασανίζομαι
βραδι͜άσκουμαιβραδιάζομαι, νυχτώνομαι, με βρίσκει η νύχτα πριν προλάβω να φτάσω κάπου ή να κάνω κάτι
γέλοςγέλιο, περίγελος
γλυκύνγλυκιά/ό
έ͜ειέχει
εσάδικά σου/σας
ευτάςκάνεις, φτιάχνεις εὐθειάζω
ζελεύ’ζηλεύω/ει
καικάπρος τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
κατακέφαλαπρος τα κάτω
κεμεντζ̌έλύρα kemençe/kemānçe
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κουρπάν’θυσία kurban/ḳurbān
κρού’νεχτυπούν κρούω
κρού’νε σο νου μ’έρχονται στο νου μου/στη σκέψη μου κρούω
λελεύωχαίρομαι
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
νασάνχαρά σε
νηγήνγη
όθενόπου, οπουδήποτε, σε όποιον
παπάλι, επίσης, ακόμα
παίρ’παίρνω/ει
ποδαρομύτι͜αοι μύτες των ποδιών
πορπατώπερπατάω
’ρχουμαι(έρχουμαι) έρχομαι
σ̌ασ̌ιρεύωσαστίζω, τα έχω χαμένα şaşırmak
σ̌ασ̌ουρεύωσαστίζω, τα έχω χαμένα şaşırmak
σ̌κύλ’(γεν.) σκύλου
τελένω(μεταβ.) τελειώνω κτ
τσάμι͜απλεξούδα
Όλον τη μέρα πορπατώ

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost