Τ’ εμόν η καρδι͜ά γεραλίν

Τ’ εμόν η καρδι͜ά γεραλίν,
[ν’ αηλί εμέν!]
αν κλαίγω θα ματούται
[ντό θα ’ίνουμαι;]
Άμον τη λάμπας το γυαλίν
[ν’ αηλί εμέν!]
απάν’ να κρού’ς, τσακούται
[ντό θα ’ίνουμαι;]

Η καρδία μ’ έν’ γεραλίν
[ν’ αηλί εμέν!]
άμα τιδέν ’κι λέγω
[ντό θα ’ίνουμαι;]
Τα χ̌είλι͜α μ’ ψεύτικα γελούν,
[ν’ αηλί εμέν!]
όλεν την νύχταν κλαίγω
[ντό θα ’ίνουμαι;]

Καρδι͜ά μ’, απαρηγόρετον,
[ν’ αηλί εμέν!]
πώς να παρηγορώ σε;
[ντό θα ’ίνουμαι;]
Τα τέρτι͜α εμέν έφαγαν
[ν’ αηλί εμέν!]
και ’κι κατηγορώ σε
[ντό θα ’ίνουμαι;]