Άσπρεσσα άμον παπίν

Άσπρεσσα άμον παπίν,
σα χ̌έρια τ’ς κρατεί λαήν’
Απ’ ατό νερόν που πίν’
πώς να ευτάει υπομονήν;
’σάν π’ ευτάει͜ ατεν καρήν
[όι, όι, όι] καρήν

Το τέρεμαν ατ’ς βαρύν,
τ’ ομματέας ατ’ς καρφίν
Τα στομόχ̌ειλα τουμπίν,
ψέν’ την πίστην σο πλακίν
Τα τσ̌αλίμι͜α πα ας είν’
[όι, όι, όι] ας είν’

Σο φιστάν’ να έμ’ κουμπίν,
σο ζωνάρ’ να έμ’ πλουμίν
Ας ευρίουμ’ σο ραχ̌ίν,
ας μ’ είχα μιγκίν, ζωήν
Ας έτον τ’ εμόν τ’ αρνίν
[όι, όι, όι] τ’ αρνίν

Σα μὲσα τ’ς εχ̌’ το ζωνάρ’
και τα λίρας σο κελάρ’
Και φωτάζ’ άμον φενέρ’,
’σάν ατόν ατέν που παίρ’,
αγγελόφτερα θα φέρ’!
[όι, όι, όι] θα φέρ’

Τα μαλλία τ’ς έν’ αγκάλ’
κι ο χορός ατ’ς πάει ομάλ’
Σο κιφάλ’ ακ̂ούλ’ ’κι βάλ’
και τερεί τ’ εμόν το χάλ’
Όλια, λέει, σ’ εμέν χαλάλ’
[όι, όι, όι] χαλάλ’