Ραχ̌ία επορπάτεσα

Ραχ̌ία επορπάτεσα,
κρύα νερόπα έπα
[έλα -ν- έλα]
Όντες δι͜αβαίντς, τρυγόνα μου,
’κχ̌ύσον λίγα δα̤κρόπα
[έλα -ν- έλα]

Ερώτα σον παρχάρ’, πουλί μ’,
ντό λέγ’νε τ’ αηδόνι͜α
[έλα -ν- έλα]
Ντ’ ευτάει ας ση σεβντάν η ψ̌η
και ’ς σα πολλά τα πόνι͜α
[έλα -ν- έλα]

Θα κελαηδούν, θα λέγ’νε σε
τη χαμονή σ’, πουλόπο μ’
[έλα -ν- έλα]
Η χαμονή σ’ ’κι σύρκεται,
γεραλίν το καρδόπο μ’
[έλα -ν- έλα]

Γράμμα θα στείλω σε, πουλί μ’,
και με το χ̌ελιδόνι
[έλα -ν- έλα]
Και με τη θάλασσαν χαρτίν
θα γράφτ’ το τέρτ’ τ’ εμόν-ι
[έλα -ν- έλα/πατ’ και δέβα]