Τ’ ελάτι͜α κρούει το γιουλντουρούμ’

Τ’ ελάτι͜α κρούει το γιουλντουρούμ’
[νε ρίζα μ’, νε πουλί μ’!]
και τα ψηλά τ’ οξέας
[έλα -ν- έλα!]
Κι εμέναν κρούει και κατακαίει,
[νε ρίζα μ’, νε πουλί μ’!]
πουλόπο μ’, η θωρέα σ’
[έλα -ν- έλα!]

Έρθες άμον την άνοιξην
[με ρίζα μ’, νε πουλί μ’!]
ση βαρυχ̌ειμωνία μ’
[έλα -ν- έλα!]
κι άμον παρχάρτς εγέντονε
[νε ρίζα μ’, νε πουλί μ’!]
τ’ έρημον η καρδία μ’
[έλα -ν- έλα!/τη ψ̌ης ι-μ’ η ψ̌η!]

Αργώς ευρέθες εμπροστά μ’,
[νε ρίζα μ’, νε πουλί μ’!]
αρνί μ’, λαλαχ̌εμένον
[έλα -ν- έλα!]
Ατώρα ’δέν ’κι ’ίνεται,
[νε ρίζα μ’, νε πουλί μ’!]
η στράτα μ’ έν’ κομμένον
[έλα -ν- έλα!/Τη ψ̌ης ι-μ’ η ψ̌η]

Νουνίζω ο χ̌ιλι͜άχαρον
[Νε ρίζα μ’, νε πουλί μ’!]
ψωμίν για να βουκούμαι
[Έλα -ν- έλα!]
Γιαβρί μ’, όντες αγγεύω σε
[Νε ρίζα μ’, νε πουλί μ’!]
πάω να παλαλούμαι
[Έλα -ν- έλα!/Τη ψ̌ης ι-μ’ η ψ̌η]

Ανάθεμα τον αίτιον
[Νε ρίζα μ’, νε πουλί μ’!]
π’ έχτ’σεν αΐκον νόμον
[Έλα -ν- έλα!]
Κι έμπρι͜α μουν στέκ’ άμον ραχ̌ίν
[Νε ρίζα μ’, νε πουλί μ’!]
κι ετσούπωσεν τον δρόμον
[Έλα -ν- έλα!/Τη ψ̌ης ι-μ’ η ψ̌η]