Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Μικρός έμ’νε κι ετράνυνα, [ν’ αηλί εμέν!] ακόμαν μεγαλύνω [έλα -ν- έλα/πάτ’ και δέβα] Σην Παναΐαν όμνυσα, [ν’ αηλί εμέν!] το σπαλέρι σ’ θα λύνω [έλα -ν- έλα/πάτ’ και δέβα] Τ’ αρνί μ’ επαρεξέγκε με [ν’ αηλί εμέν!] ως τα Δύο Λιθάρι͜α [έλα -ν- έλα/πάτ’ και δέβα] Τα δα̤κρόπα τ’ς εκχ̌ύουσαν [ν’ αηλί εμέν!] άμον μαργαριτάρι͜α [έλα -ν- έλα/πάτ’ και δέβα] Τ’ αρνί μ’ επαρεξέγκε με [ν’ αηλί εμέν!] αρ’ ως τ’ αναπαυτέριν [έλα -ν- έλα/πάτ’ και δέβα] Απ’ οπίσ’ ι-μ’ πώς έκλαιεν [ν’ αηλί εμέν!] τ’ εμόν το φωταχτέρι! [έλα -ν- έλα/πάτ’ και δέβα]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αναπαυτέριν | αναπαυτήριο, κοιμητήριο | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| δα̤κρόπα | (υποκορ.) δάκρυα | ||
| δέβα | (προστ.) πήγαινε | ||
| έκλαιεν | έκλαιγε | ||
| εκχ̌ύουσαν | εκχύνονταν, χύνονταν, εξέρρεαν | εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω | |
| έμ’νε | ήμουν | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| επαρεξέγκε | ξεπροβόδισε | ||
| ετράνυνα | μεγάλωσα, ανέθρεψα | τρανόω-ῶ | |
| λιθάρι͜α | λιθάρια, πέτρες | ||
| μεγαλύνω | μεγαλώνω | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| όμνυσα | ορκίστηκα | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| πάτ’ | (προστ.) πάτησε, πάτα | ||
| σπαλέρι | μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους | spalliera | |
| φωταχτέρι | απαστράπτον, λαμπερό, μτφ. όμορφο |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αναπαυτέριν | αναπαυτήριο, κοιμητήριο | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| δα̤κρόπα | (υποκορ.) δάκρυα | ||
| δέβα | (προστ.) πήγαινε | ||
| έκλαιεν | έκλαιγε | ||
| εκχ̌ύουσαν | εκχύνονταν, χύνονταν, εξέρρεαν | εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω | |
| έμ’νε | ήμουν | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| επαρεξέγκε | ξεπροβόδισε | ||
| ετράνυνα | μεγάλωσα, ανέθρεψα | τρανόω-ῶ | |
| λιθάρι͜α | λιθάρια, πέτρες | ||
| μεγαλύνω | μεγαλώνω | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| όμνυσα | ορκίστηκα | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| πάτ’ | (προστ.) πάτησε, πάτα | ||
| σπαλέρι | μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους | spalliera | |
| φωταχτέρι | απαστράπτον, λαμπερό, μτφ. όμορφο |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 