Άμε μάνα, άμε μάνα

Απάν’ σα παρχαρόχορτα
χτισμένα καλυβόπα
Αδά κι ακεί πα βόσκουνταν
μουσκάρι͜α και χτηνόπα

Πάει ομάλι͜α, πάει ομάλι͜α,
τ’ ορταρόπα τ’ς αρνομάλλι͜α
Πάει ομάλι͜α πάει και τίκια,
τ’ ορταρόπα τ’ς είν’ τιφτίκια

Τα καλύβα̤ λιθόχτιστα
χαρτώματα το στέβος
Και παρχαρέτ’σσα εγέντον
το γιαβρόπο μ’ οφέτος

Άμε μάνα, άμε μάνα,
άμε κι αλήγορα δέβα
Τη θάλασσαν στράταν ποίσον,
τη νύφεν έπαρ’ κι έλα

Τα χτήνια εξέβαν σον παρχάρ’,
θ’ αλμέ͜ει η παρχαρέτ’σσα
Γουρπάν’ ατ’ς ποδεδίζ’ ατεν,
ατέ έτον Σαντέτ’σσα

Πάει ομάλι͜α, πάει ομάλι͜α,
τ’ ορταρόπα τ’ς αρνομάλλι͜α
Πάει ομάλι͜α πάει και τίκια,
τ’ ορταρόπα τ’ς είν’ τιφτίκια