Θεέ μ’ να ποδεδίζ’ ατο

Δύο τραντάφυλλα έκοψα
ας σην αυλή σ’, πουλόπο μ’
Τ’ έναν χαρίζ’ ατο σ’ εσέν,
τ’ άλλο έχω σο χ̌ερόπο μ’

Τ’ έναν χαρίζ’ ατο σ’ εσέν,
τ’ άλλο έχω σο χ̌ερόπο μ’

Ατό ντ’ εκράτ’να, πουλόπο μ’,
σο χ̌έρι μ’ εμαρέθεν
Εζέλεψεν το ταίρ’ν αθε,
σην εγκάλια σ’ ευρέθεν

Εζέλεψεν το ταίρ’ν αθε,
σην εγκάλια σ’ ευρέθεν

Ενταμώθαν κι έφεραν ψ̌ην,
ντ’ έμορφα σκουντουλίζ’νε!
Για δος με -ν- έναν φίλεμαν
η σεβντά σ’ ας μεθύζ’ με

Για δος με -ν- έναν φίλεμαν
η σεβντά σ’ να μεθύζ’ με

Άμον εσέναν έμορφος
απάν’ ση γην ’κ’ ευρέθεν
Θεέ μ’, να ποδεδίζ’ ατο,
για τ’ εμέν εγεννέθεν!

Θεέ μ’, να ποδεδίζ’ ατο,
για τ’ εμέν εγεννέθεν!