Φωταχτερόπο μ’

Πουλί μ’, είσαι παντέμορφον,
τα κάλλι͜α σ’ ζελεμένα
[ποδεδίζω σε!]
Τ’ οφρύδι͜α σ’ και τα χ̌ειλόπα σ’
είναι ζωγραφισμένα
[φωταχτερόπο μ’!]

Είσαι ανοιξεζ’νόν πουλίν
ντο φέρ’ το καλοκαίριν
[να λελεύω σε!/ποδεδίζω σε -ν]!
Τη ψ̌η μ’ γομώντς τσ̌ιτσ̌ι͜ακόπα,
τ’ εμόν είσαι το ταίρι μ’
[να λελεύω σε/ποδεδίζω σε -ν]

Ελάρωσες αλάρωτον γεράν
ντο είχα απέσ’ σην καρδία μ’
[ποδεδίζω σε -ν!/να λελεύω σε!]
Σεβντάν κι εγάπ’ εγόμωσες
την ψ̌η μ’ ση μαναχ̌ίαν
[να λελεύω σε!/φωταχτερόπο μ’!]

Σο χ̌ερόπο σ’ θα βάλω δαχτυλίδ’,
εσέν θα στεφανούμε
[να λελεύω σε!/ποδεδίζω σε -ν!]
Ο εις τον άλλον θα τερεί,
εντάμαν θα γερούμε
[να λελεύω σε!/φωταχτερόπο μ’!]