Θ’ έχω σε άμον φυλαχτόν

Τα πλούτη και τα παλάτι͜α
είν’, πουλί μ’, τ’ εσά τ’ ομμάτι͜α
Όντες έρθες, ψ̌η μ’, σον κόσμον,
επλερώθα ας σα μουράτι͜α

Απέσ’ σ’ εμόν το ψ̌όπον
θ’ έχω σε άμον φυλαχτόν
Ο κύρ’ σ’ κι η μάνα σ’, γουρπάνι σ’,
πάντα θα είναι σο γιάνι σ’

’Δέκες με τρανόν χαράν-ι
και τα χ̌ειλόπα μ’ γελούνε
Δώρον έσ’νε τη Θεού,
τα χ̌έρι͜α μ’ εσέν κρατούνε

Απέσ’ σ’ εμόν το ψ̌όπον
θ’ έχω σε άμον φυλαχτόν
Ο κύρ’ σ’ κι η μάνα σ’, γουρπάνι σ’,
πάντα θα είναι σο γιάνι σ’

Τερώ σε, χάνω τ’ αχούλι μ’,
εθαρρώ θα παλαλούμαι
Λύραν παίζω, τραγωδώ σε,
μετ’ εσέναν ξημερούμαι

Απέσ’ σ’ εμόν το ψ̌όπον
θ’ έχω σε άμον φυλαχτόν
Ο κύρ’ σ’ κι η μάνα σ’, γουρπάνι σ’,
πάντα θα είναι σο γιάνι σ’