Εσείς ψηλά ραχ̌όπουλα

Εσείς, ψηλά ραχ̌όπουλα,
σην δείσαν μαθεμένα
Κάτ’ ποίστεν εσείς για τ’ εμέν,
φέρ’τε τ’ αρνί μ’ σ’ εμέναν

Εσείν, θάλασσας κύματα,
π’ ακούτεν το λαλόπο μ’
Πέετεν το μικρόν τ’ αρνί μ’
αραεύ’ ατεν το ψ̌όπο μ’

Η ψ̌η μ’ επέρεν άψιμον,
τ’ αρνί μ’ εσουμαδεύτεν
Το καρδόπο μ’ εκρεμίεν
και επορανλανεύτεν

Κι εσείς, πουλία τ’ ουρανού,
κλαψέστεν για τ’ εμέναν
Πέετεν πως ’κ’ ευρίεται
καρίπ’ς κι άμον εμέναν