Αδά ζωήν ’κ’ επέμ’νεν

Άσ̌κεμα χρόνι͜α έρθανε,
ανθρώπ’, ντό θα ευτάμε;
Ζωήν ’κ’ επέμ’νεν άλλο αδά
κι εμείς όλ’ που θα πάμε;

Αν είχ̌ες σκάλα, ουρανέ μ’,
σην γην να εκατηβαίν’νεν
Οι εφτωχοί θα έρχουσαν,
αδά ζωήν ’κ’ επέμ’νεν

Για το συμφερόν οι τρανοί -ν
τον κόσμον αφανίζ’νε
Σιδέρ’τα και ναρκωτικά
πουλούν για να κερδίζ’νε

Αν είχ̌ες σκάλα, ουρανέ μ’,
σην γην να εκατηβαίν’νεν
Οι εφτωχοί θα έρχουσαν,
αδά ζωήν ’κ’ επέμ’νεν

Και πώς θα ζούνε τα μωρά
σ’ αΐκον κοινωνίαν;
Αντί ψωμίν σον Χάροντα
ατείν’ δίν’νε δουλείαν

Αν είχ̌ες σκάλα, ουρανέ μ’,
σην γην να εκατηβαίν’νεν
Οι εφτωχοί θα έρχουσαν,
αδά ζωήν ’κ’ επέμ’νεν

Τ’ οσημερ’νόν την εποχήν
νερόν να πίντς νουνί͜εις α’
Και το κορτσόπον ντο αγαπάς
φοβάσαι να φιλείς α’

Αν είχ̌ες σκάλα, ουρανέ μ’,
σην γην να εκατηβαίν’νεν
Οι εφτωχοί θα έρχουσαν,
αδά ζωήν ’κ’ επέμ’νεν