Αδέλφι͜α

Εμέναν ντ’ ερωτάτε με
ποίον έν’ η πατρίδα μ’;
«Ακρίτα» λέγ’νε τον κύρη μ’
κι εμέναν Λεωνίδα

Μη λέτε «ρωσοπόντιον»
εμέν, έν’ αδικίαν!
Τραντέλλενας είμαι εγώ
άμον εσάς παιδία
Τραντέλλενας είμαι εγώ
και ας ση Ρωμανίαν

Σταυρόν ευτάω και φορώ,
καν’νάν ’κι φαρμακώνω
Εγώ για την πατρίδα μου
βαρύν λόγον ’κι σ’κώνω

Έρθα σα ρίζας ι-μ’ να ζω
κι εμέν γιάνια τερείτε
Βίον ’κι θέλω απ’ εσάς,
εγάπ’ μόνον να δί’τε
Αδέλφι͜α, -ν- εψαλάφεσα
εγάπ’ εμέν να δί’τε

Σ’ αούτ’ το χώμαν τ’ άγιον
θαρρώ όλ’ εχωρούνε
Έναν ταφόπον μερτικόν
εγώ πα δικαιούμαι