Στιχουργοί: Νάκος Ευσταθιάδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Ας έμ’νε παλληκάρι δεκαέξ’ χρονών Ας είχα και την κάλη μ’, δώδεκα χρονών Επαίρ’να τη σαΐτα μ’, τόξον αργυρόν Ετόξευα τα άστρα και τον ουρανόν Εκρέμιζα το άστρο σ’ μετ’ έναν ευχ̌ήν Να έσ’νε και το έσ̌ι μ’ σ’ όλιον την ζωή μ’ Έχτιζα τη φωλέα σ’ μ’ ελατόκλαδα Εφέρ’να σην εγκάλια σ’ ούλι͜α τα καλά Ας έτονε τα νιάτα μ’ κι έρχουσαν οπίσ’ Εμπόδιον ση στράτα μ’ ’κ’ έστεκεν κανείς Ας έμ’νε παλληκάρι δεκαέξ’ χρονών Ας είχα και την κάλη μ’, δώδεκα χρονών Ας είχα και την κάλη μ’, δώδεκα χρονών Ας έμ’νε παλληκάρι δεκαέξ’ χρονών
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| δεκαέξ’ | δεκαέξι | ||
| εγκάλια | αγκαλιά | ||
| εκρέμιζα | γκρέμιζα | ||
| έμ’νε | ήμουν | ||
| επαίρ’να | έπαιρνα | ||
| έρχουσαν | έρχονταν | ||
| έσ̌ι | ταίρι, έτερο ήμισυ, σύντροφος | eş | |
| έσ’νε | ήσουν | ||
| έτονε | ήταν | ||
| ετόξευα | έριχνα βέλος (και πετύχαινα κπ, τον χτυπούσα) | ||
| εφέρ’να | έφερνα | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κάλη | η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| όλιον | όλο, ολόκληρο | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| ούλι͜α | όλα | ||
| φωλέα | φωλιά |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| δεκαέξ’ | δεκαέξι | ||
| εγκάλια | αγκαλιά | ||
| εκρέμιζα | γκρέμιζα | ||
| έμ’νε | ήμουν | ||
| επαίρ’να | έπαιρνα | ||
| έρχουσαν | έρχονταν | ||
| έσ̌ι | ταίρι, έτερο ήμισυ, σύντροφος | eş | |
| έσ’νε | ήσουν | ||
| έτονε | ήταν | ||
| ετόξευα | έριχνα βέλος (και πετύχαινα κπ, τον χτυπούσα) | ||
| εφέρ’να | έφερνα | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κάλη | η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| όλιον | όλο, ολόκληρο | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| ούλι͜α | όλα | ||
| φωλέα | φωλιά |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 