Πίνω έναν, πίνω δύο

Όλεν την νύχταν τραγωδώ,
ύπνον ’κ’ έχω καμίαν
Αρνί μ’, εσέγκες σ’ άψιμο σ’
τ’ έρημον την καρδία μ’

Πίνω έναν, πίνω δύο,
πίνω τρία και μεθώ
Και τη χ̌έρας το κορτσόπον
ν’ ανασπάλω ’κ’ επορώ

Ερρούξα, πουλί μ’, σο κρεβάτ’
ας ση σεβντάν τ’ εσόν-ι
Έλα και φέρον το βοτάν’,
εμέν ντο θα λαρώνει

Λάχανα, πουλί μ’, λάχανα,
σο πέραν τη μαχαλά
Με τα χ̌έρι͜α σ’ εποίκες α’, πουλί μ’,
σ’ εμέν μ’ ευρήκ’ς μαχανά

Φωτία καίει το καρδόπο μ’,
άψιμον καίει το ψ̌όπο μ’
Νύχταν χωρίς ξημέρωμαν
έν’ η ζωή, πουλόπο μ’

Ήντιναν θέλτς δέβα ’ρώτα
σο πέραν τη μαχαλάν
Καφενεία και ταβέρνας
απ’ εμέν σύρ’νε γιαχάν¹