Άτσ̌απα γιατί; (Η μάνα ’κι πρέπ’ να ελέπ’)

Η μάνα ’κι πρέπ’ να ελέπ’
[Ν’ αηλί εμέν! Λελεύω σε!]
τον πόνον τη παιδί’ ατ’ς
[Άτσ̌απα γιατί; Λελεύω σε!]
Γιατί ους να τρανύνει͜ ατο
[Ν’ αηλί εμέν! Λελεύω σε!]
λύεται η καρδία τ’ς
[Άτσ̌απα γιατί; Λελεύω σε!]

Η μάνα που έχ̌’ ορφανά
[Ν’ αηλί εμέν! Λελεύω σε!]
και ζουν χωρίς πατέραν
[Άτσ̌απα γιατί; Λελεύω σε!]
ούτε και σα γεράτεια τ’ς
[Ν’ αηλί εμέν! Λελεύω σε!]
ελέπ’ καλόν ημέραν
[Άτσ̌απα γιατί; Λελεύω σε!]

Η μάνα τυρα̤ννίεται
[Ν’ αηλί εμέν! Λελεύω σε!]
να τρανύν’ τα παιδία τ’ς
[Άτσ̌απα γιατί; Λελεύω σε!]
Κι ατά͜ αφήν’ ατεν έρημον
[Ν’ αηλί εμέν! Λελεύω σε!]
σα στράτας, σα γιαζία
[Άτσ̌απα γιατί; Λελεύω σε!]