Πουλόπο μ’, με το τέρεμα σ’

Πουλόπο μ’, με το τέρεμα σ’
χαράζ’νε τα ραχ̌ία
Ο φέγγον πάει κι απιδι͜αβαίν’, [αμάν-αμάν]
ξημερών’ κρύα-κρύα

Πουλόπο μ’, με το τέρεμα σ’
τ’ αχάντι͜α ημερεύ’νε
Όντας τερούν τον άνθρωπον, [αμάν-αμάν]
το καρδόπον ατ’ καίγ’νε

Πουλόπο μ’, με το τέρεμα σ’
τα τσ̌ιτσ̌έκια -ν- ανθίζ’νε
Τ’ αμάραντα μοσχοβολούν,  [αμάν-αμάν]
το καρδόπο μ’ κλαινίζ’νε

Πουλόπο μ’, με το τέρεμα σ’
κελαηδούν τα πουλία
Χαράζ’ και -ν-η ανατολή [αμάν-αμάν]
απαγκέσ’ σα ραχ̌ία