Έναν καιρόν είχα παράν

Τα τέρτι͜α ατά, τέρτι͜α είν’,
κάποια είν’ πελιάδες
Η καρδι͜ά μ’ ολιγόψυχον
γιατί να φέρ’ γεράδες;

Τερώ, τερώ ση μαχαλά σ’,
τερώ σην γειτονία σ’
Τερώ, πουθέν ’κ’ ελέπω σε -ν
και κλαίω από καρδίας

Έρθα -ν-, αρνί μ’, ση μαχαλά σ’,
επούλ’να χαλκοπούλια
Τ’ ατωριζ’νά τα κορτσόπα
σύρ’νε σ’ αρχοντοπούλια

Έναν καιρόν είχα παράν,
ήντι͜αν εθέλ’να εποίν’να
Ελάσκουμ’νε αδά κι εκεί
και τ’ έμορφα -ν- εφίλ’να