Έχω σεβντάν

Εφέκες με να ζω, πουλί μ’,
με τ’ άψιμο σ’ απέσ’ σην ψ̌η μ’
Να καίω, να βρουλίουμαι,
άμον κερίν να λύουμαι

Έχω σεβντάν, έχω σεβντάν,
σην καρδι͜ά μ’ ένοιξες γεράν
Και να λαρούμαι ’κ’ επορώ,
τρέχ’νε τα δά̤κρυ͜α μ’ και πονώ

Εντώκες μαχ̌αίρ’ σο καρδόπο μ’,
το αίμαν τρέχ̌’ άμον νερόν
Απέσ’ σο ψ̌όπο μ’ ’κχ̌ύεται
και ’ίνεται φαρμάκ’ πικρόν

Έχω σεβντάν, έχω σεβντάν,
σην καρδι͜ά μ’ ένοιξες γεράν
Και να λαρούμαι ’κ’ επορώ,
τρέχ’νε τα δά̤κρυ͜α μ’ και πονώ

Θα δίγω τέλος ση ζωή μ’
εμέν αν ’κι πιστεύ’ς, πουλί μ’
Θ’ ακούς και θα μαθάντς ατο,
αργώς θα εγροικάς ατο