Λέγ’ ατο, ρίζα μ’, κατενά

Βρέχ̌’ ο Θεόν ’κι βρέχουμαι,
διψώ, νερόν ’κι πίνω
Πουλόπο μ’, με τα χ̌ερόπα σ’
φαρμάκ’ αν δί’ς με πίνω

Πεινώ, φαΐν ’κι κρούει σο νου μ’,
’κ’ επορώ να βουκούμαι
Σ’ ομμάτι͜α μ’ ’λέπω την ισ̌κιά σ’,
’κ’ επορώ να κοιμούμαι

Για σ̌κίσον το καρδόπο μου,
τέρεν απέσ’ ντο έχ̌ει
Αν έχ̌’ οφίδ’, ψ̌η μ’, σκότα το
κι αν ’κ’ έχ̌’, αίμαν μη τρέχ̌ει

Τρυγόνα μ’, γιάτι ’κ’ ινιανεύ’ς
συ την εγάπ’ τ’ εμόν -ι;
Λέγ’ ατο, ρίζα μ’, κατενά,
εγάπ’ σ’ την ψ̌η μ’ λαφρώνει