Πουλί μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’ έμορφα όθεν τερούν γελούνε

Πουλί μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’ έμορφα
όθεν τερούν γελούνε
Ατά -ν- ομοι͜άζ’ τραντάφυλλα
Μαρτί’ κι Απρίλ’ ντ’ ανθούνε

Η καρδία μ’ ζαΐφκον έν’
τ’ εσόν εγάπ’ νικά ’το
Φαρμάκωσον με από μακρά
κανείς πα μ’ εγροικά ’το

Τ’ αναστενάγματα μ’ πολλά,
τα πάθι͜α μ’ κι άλλ’ ατόσα
’Κι ταγιανίζ’ το καρδόπο μ’
να λέει ατα η γλώσσα μ’

Π’ επέθαναν εγλύτωσαν
που ζουν πα, θ’ αποθάν’νε
Αούτ’ ο κόσμον, ψεύτικον
του κάκου είν’ ντ’ ευτάμε