Ανάθεμα ντο έζησα

Ανάθεμα [και] ντο έζησα,
ανάθεμα ντ’ εποίκα
Τα βάσανα και τη ζωής
θα έν’ τ’ εμόν η προίκα

Τιδέν καλόν ’κ’ εγνώρτσα εγώ
σ’ αούτο τη ζωήν-ι
Μόνον πόνια και βάσανα
κείνταν απέσ’ σην ψ̌η μ’ -ι

Θεέ μ’, τέρεν ντο έπαθα!
Πέει με, πώς θα γλυτώνω;
Απέσ’ σα χ̌ι͜όνι͜α καίουμαι
και ση βρούλαν κρυώνω

Ορμάνι͜α ντ’ επορπάτεσα
ορμία κι αν ’κ’ εδέβα
Ατώρα έρθα κι εγέρασα
ασ’ όλια -ν- επιδέβα

Σπεντάμ’ ντ’ έσαριλάευες
και -ν- ερρούζ’ναν τα φύλλα σ’;
Έρθαν κι επαρεδέβανε
του μοθοπώρ’ τα μήνας