Θεέ μ’, εχάρτσες με παιδίν

Θεέ μ’, εχάρτσες με παιδίν,
πασ̌τάν τον κόσμον όλον!
Ατώρα θέλτς να παίρτς ατο
και ’κι νουνί͜εις τον πόνον

Χάρε, θα καταρούμαι σε
τ’ ομμάτι͜α σ’ να κορούνταν
Τα χ̌έρι͜α σ’ να ξεραίν’ντανε,
άλλο να μη λαρούνταν

Θεέ μ’, έπαρ’ έναν κοντύλ’
και άλλαξον τον νόμον
Νέοι να μη αποθάν’νε,
οι γεροντάδες μόνον

Χάρε, τη στράτα σ’ άλλαξον
και χάσον το καγάνι σ’
Το λαλαχ̌άρ’ ι-μ’ άφ’ς ατο,
έρχουμαι εγώ σο γιάνι σ’

Θεέ μ’, ο νόμος ι-Σ’ ντο λέει;
Παιδίν να θάφτ’ το κύρ’ν ατ’
Όχι ο κύρτς να θάφτ’ παιδίν,
Θέ μ’, ποίσον το χατίρ’ν ατ’